Deborah Nemtanu

Deborah Nemtanu werd in 1983 in Bordeaux geboren in een familie met een passie voor muziek en koos op vierjarige leeftijd voor de viool. Haar carrière wordt gekenmerkt door vroegrijp succes en divers talent.

Na het behalen van de eerste prijs aan het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris in 2001, won ze een groot aantal internationale onderscheidingen: de Académie Maurice Ravel prijs in 2001, de vierde prijs en speciale prijzen op het Jacques Thibaud concours in 2002, deelname aan het Perlman Program (VS) in 2007, de tweede prijs op het Benjamin Britten Concours in Londen in 2008, bekroond met een concert met het Royal Philharmonic Orchestra.

Toen ze net 20 was, werd ze benoemd tot super-soloconcertmeester van het Orchestre de Chambre de Paris, een positie met grote verantwoordelijkheid die ze vandaag de dag nog steeds bekleedt. In deze hoedanigheid treedt ze regelmatig op als soliste in het Théâtre des Champs-Elysées, met name in het Concerto No 3 van Saint-Saëns, de Symphonie espagnole van Lalo, het concerto van Brahms en de concerti van Bach, waarbij ze een hechte vertrouwensband opbouwt met dirigenten als Andris Nelsons, Louis Langrée, Juraj Valčuha, Daniel Harding en Sir Roger Norrington.

Nieuwsgierig en gepassioneerd heeft Deborah Nemtanu geleidelijk haar actieterrein uitgebreid: door programma's voor te stellen waarin ze vakkundig van viool op altviool overschakelt; vervolgens door zelf het Orchestre de Chambre de Paris te dirigeren, in samenwerking met de musici van het orkest, in een ware kamermuzieksfeer.

Ze speelde en dirigeerde symfonieën van Mozart en Beethoven in het Hôtel Sully in Parijs (uitgezonden door France 3) en in het Palazzo Farnese in Rome, en toerde in 2024 door Duitsland met Lucienne Renaudin Vary, in een kerstprogramma (Bach Mozart Tsjaikovski). Geprezen door het publiek en de Duitse pers, leidde dit ertoe dat Deborah ging spelen en dirigeren met het Orchestre de Chambre de Paris, met name in de Elbephilarmonie in Hamburg en het Konzerthaus in Berlijn.

Als soliste trad ze op tijdens het Enescu Festival en het Augsburg Festival onder Sir Roger Norrington. Ze trad ook op tijdens de Folles journées in Nantes en Tokio, het Salzburg Festival, het Montpellier Festival, het Colmar Festival in het Musée d'Orsay en het Midis-Minimes Festival in Brussel.

Tijdens haar tournees heeft Deborah Nemtanu vele vruchtbare muzikale ontmoetingen gehad, met name met Bertrand Chamayou, Victor Julien Laferrière, Vilde Frang, Tanja en Kristian Tetzlaff, Stephen Kovacevich, Romain Descharmes, Jean-Frederic Neuburger, Adam Laloum, François Leleux, Emmanuel Pahud, Fazil Say en Daniel Hope, en niet te vergeten haar zus Sarah Nemtanu, ook een violiste en levenslange partner.

Haar eerste cd, gewijd aan Saint Saëns en Fauré, verscheen in 2013 en werd geprezen door de pers, met het Orchestre de Chambre de Paris onder leiding van Thomas Zehetmair (Mirare). In december 2014 nam ze samen met haar zus Sarah de vioolconcerten van Bach en Schnittke op (Naïve), gevolgd door de complete Bartók Duo's in 2016 voor Decca. In 2017 verscheen de cd ‘Eh bien dansez maintenant!’ (Lalo en Ravel) met La Symphonie de Poche, zijn bevoorrechte handlangers en partners. In 2018 verscheen een cd (Label Pentatone) gewijd aan het dubbelconcert voor viool en piano, met de fijne samenwerking van Sarah Nemtanu en de zusjes Kodama, onder leiding van Lawrence Foster.

Haar laatste opus, “Furiant”, werd uitgebracht door Mirare in maart 2024. Dit is de tweede aflevering van een nauwgezette samenwerking met La Symphonie de poche onder leiding van Nicolas Simon; een project dat put uit het repertoire dat haar Roemeense wortels dierbaar is, geïnspireerd door de folklore van Centraal-Europa.

Deborah Nemtanu is benoemd tot Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres.

Ze bespeelt een viool van Domenico Montagnana (1740), gul uitgeleend door Monceau Investissements Mobiliers, een bedrijf in de groep Monceau Assurances.

Mei 2025